Sunday, March 7, 2010

030510 - Walang Kwenta!

March 5, 2010 – Warning! Basta Warning!

Dito magsisimula ang aking adventure. Kagaya ng dati kung hindi magsisimula sa pagising, magsisimula sa jeep. Si Anime ang ganda! Pinaka-unang pasahero sa jeep, at guess who kung sino ang kasunod niya? Tama! Hindi ako. Ang kanyang ate na maganda rin, sexy at mukhang angel. Teka! Bakit ko nasabing mukhang angel ‘di pa naman ako nakakakita ng mga angel, pero kung bibliya ang pag-uusapan, magtanong muna sa nagsabi sayong mukha kang angel kung anong klase ng angel, baka kasi yung tinutukoy niya yung angel na may apat na nakakatakot na mukha (Search niyo na lang sa google) . Tanging sa mga poster ko lang sila nakikita. Yung kayang mga nagpiprint ng mga angel ay alam ang itsura ng mga angel kaya nila ito nagawa? Ang suwerte naman nila. Pangatlo akong pasahero at sumunod na ang ilang mga babaeng may mga itsura rin (‘Di blank ang face). Walang mga senior citizen, walang pangit, walang bata, from 18-30 years old lahat at kaming dalawa lang ng driver ang lalaki. Nasa gitna na kami ng kalsada nang biglang may malaking liwanag na parang portal ng Diablo 2 ang lumabas sa daanan namin, mahirap nang ipreno ang jeep kaya nakapasok kami sa portal. Tahimik. May tunog ng pumapatak na tubig. Black ang background. Nagising ako sa ‘di familiar na lugar, ang mga tutubi ay sinlaki ng mga manok. May mga lumilipad na malalaking ibon na nakapalibot sa taas. May mga sakay sila na parang mga taong may buntot at walang ilong at malalaki ang mga tenga, kilala niyo si piccolo? Ganoon ang mga tenga nila pero ‘di green. Hinuli ako at ipinasok sa isang madilim na kulungan. Ilang minuto pa at biglang lumiwanag ang buong paligid, isang lumulutang na brilyante ang umilaw sa kapaligiran. Si Anime ay nasa sulok at ang iba kong kasakay kanina sa jeep, yung driver naman ay nakatali at may nakasulat na malaking X sa damit niya (X dahil matanda na at di na pwedeng humataw sa pagawaan ng bata). Mga aliens ang sumalakay sa amin. Binuksan ang pinto at pinalabas kaming lahat. Nakakahiya man pero hinubaran ako ng mga aliens na ito, nakakahiya 4 inches, pero ok lang naman dahil ang kasunod nito ay 6.5 inches na dahil ang mga babae naman ang hinubaran kaya di na nakakahiya dahil di na nagtatago ang 8 equals equals equals equals equals equals D ko. Ipinasok kaming lahat sa isang room, lintik! Mga english pala ang mga aliens na ito dahil may nakasulat na “LAB” sa room na pinasukan namin. Kawawa naman si Mang Driver, iniwan siya sa kulungan. May videocam na nakatutok sa isang kama na puno ng mga familiar na laruan, laruan na may shape na 8 equals equals D. Bastos pala ang mga aliens na ito. May nagsalita ng tagalog (Weird kanina english ngayon tagalog) “Kaming mga Jupeterians ay nais naming makita kung paano kayo magparami, at kung ano ang unang proseso para magparami kayo” Pumasok ang ilang mga aliens at nagsabing “ang mga pumalag ay papatayin!” isa-isang hiniga sa kama ang mga babae at ako lang ang naiwang nakatayo, dalawa pala kaming nakatayo, pero di tao ang isa, nakikitira lang siya sa katawan ko. May isang sigaw ang nagsabi sa akin na “Make love or die!” – And I lived happily ever after. Sarap mangarap kapag magaganda ang mga kasakay mo sa jeep. Pero bastos yata yon at parang rape ang nangyari. Kaya ganito na lang, sana may isang portal na lalabas sa dadaanan namin at bigla kaming ma-Warp ni Anime sa isang mala-NEVER ENDING STORY na lugar. Gusto ko may mga kalaban at mga monster na tutugis sa amin, suplada si Anime pero this time medyo nakakatsansing na siya sa akin, ‘pag may mga monster napapayakap siya pero aalisin din dahil biglang mahihiya at mamumula ang pisngi, makakapulot ako ng espada at magiging taga-pagtanggol niya, stay kami ng 100 years sa lugar na iyon na hindi nababasan ang oras sa totoong mundo, hindi rin kami tumatanda at pag pang 4 months na namin sa mundong pinasukan madedevelop na siya sa akin at mamahalin niya ako! Makikiss ko na siya! Smack! Solid! French Kiss! Hawakan at manyakan! Sarap mangarap! Lahat magagawa mo, pero nakakalungkot bigla, ang layo na ng nilampas ko sa trabaho at ang sama ng tingin sa akin ng kapatid ni Anime. Creative din siguro ang mga rapist, sobrang imagination nagagawa nila ang iniimagine, kakaimagine ko minsan parang gustong sumunod ng katawan ko eh, kaya takot ako kapag may tumabi sa akin na may malaking 8 (Horizontal), baka anong bigla kong mahawakan. Sumunod kasi ang isip ko sa iniimagine. – Walang Kwentang Episode/Talambuhay! Filler!

NEXT

030610 - Pirated na Buhay!

No comments:

Post a Comment